Sabi nila, isa sa mga pinakamahirap na gawin sa buhay ay ang mag-let go. Siguro kasi mahirap alisin sa sistema ang isang bagay na nakagawian mo na. O bago ka humirit nga madaling mag-let go, ngayon pa lang kokontrahin na kita. Kung talagang madaling mag-let go, bakit marami pa ring sugarol at kung anik-anik? Kasi nga, mahirap iwasan ang isang bagay na ayaw mo naman talaga iwasan. Mahirap i-let go ang isang bagay na ayaw mo naman talaga pakawalan.
Pero hinde ibig sabihin nito na hinde pwedeng mag-let go. Pwede naman....mahirap nga lang. Kelangan mo ng suporta ng mga taong nagmamahal sa'yo. Kelangan mo ng matinding pag-uunawa mula sa kanila. Kasi sa panahong guso mong mag-let go, para ka na ring sira-ulo. May mga panahong kaya mong isigaw na wala ka nang pakialam, may mga panahon naman na gusto mo na lang magmukmok sa isang sulok ng kwarto mo at umiyak ng umiyak. May mga panahon naman na sobrang pakiramdam mo hinde mo na kaya at gusto mo nang maglaslas, yung tipong sa leeg na para tatamaan agad ang iyong jugular vein.
Alam mo kung ano pa mas nakakabaliw sa pagle-let go? Yung akala mo okay ka na pero hinde pa pala. Akala mo nakalimutan mo na pero hinde pa pala. At magfo-fall ka na naman. Aasa na, this time, magiging maayos na lahat. Kaso, akala mo lang pala na magiging maayos na ngayon. Kalokohan lang pala. May kailangan lang pala sa'yo....at masasaktan ka na naman ulit...at iisipin mo na naman pa'no kalimutan yung nararamdaman mo.
Naalala ko sa CSI NY. Sabi ni Lindsey nung mag-away sila ni Danny, "I'm mad at myself because I've fallen in love with you and I have to figure out how to let that go." I don't know if I'm mad at myself. All I know is if I don't make a stand, I would forever be caught between letting go and loving him more. Hinde ko na rin kaya na maghintay sa mga bagay-bagay na walang kasiguraduhan. Kung talagang mahal nya ako, dapat gumawa na sya ng way. Dapat nag-effort na sya kahit papano. Kung talagang mahal nya ako, sana noon pa sya bumalik. Sana hinde ganito kagulo ang sitwasyon. Sana hinde ganito kagulo ngayon ang isip ko. Hinde yung ganito, hinde yung nasa dulung-dulo ako ng priorities nya. Hinde yung kelangan kong hintayin na umayon lahat ng mga bituin at mag-align ang mga planeta.
It's the truth that I've always dreaded to hear - hinde nya talaga ako mahal. Siguro noon, pero ngayon hinde na. Sawang-sawa na ako na mag-sorry, na intindihin ang sitwasyon.
Mooncake,
Kung talagang mahal mo ako, sana noon ka pa gumawa ng way. Akala mo lang mahal mo pa rin ako pero ang totoo, nanghihinayang ka lang dahil hinde sana ganito kagulo ang buhay mo kung hinde ka nagpakasal agad.
Please, wag mo na guluhin ang puso ko at ang utak ko. Tapos na tayo.
Acorn/ Mangga,
Marami ka naman kaibigan e. Maraming tutulong sa'yo. Hinde ako kawalan. Maraming babae dyan na papatol sa'yo. Sila na lang. Ayaw ko na. Tama na yung chances na binigay ko sa'yo. Kung isusumbat mo na naman yung mga pagkakamaling nagawa ko, ngayon pa lang inuunahan na kita - gawin mo yan kung sigurado ka sa sarili mo na wala kang kasalanan. Pagod na ako ng kaka-explain ng sarili ko. Kahit kelan naman hinde ka naniwala.
So....goodbye, love...
Back to square one...
PS
Mabigat na bagay sa'kin 'to ngayon. Kung wala kayong masasabing maganda at kokontrahin nyo lang ako, please pakisara na lang ang tab at sa ibang blog ka na lang pumunta. Mukha kayong sira kung kukwestyunin nyo nararamdaman ko kasi hinde naman kayo si Rhona. When you've walked a mile in my shoes, that's the only time you would understand.
Buy Me A Cup Of Coffee
